سایت موسوی: سبز باش دین نداشتی، نداشته باش!

سایت اینترنتی کلمه که مواضع رسمی میرحسین موسوی را منعکس می کند، با انتشار مقاله‌ای با عنوان «جایگاه دین در جنبش سبز» به قلم فرزاد کمانگیر و بهزاد راد به تخطئه باورهای دینی پرداخت و به صراحت نوشت که بدنه جریان سبز به چنین اموری باور ندارد.

در این مقاله آمده است: «طرح منشور، چارچوبی است جهت یافتن حداقل‌های مشترک تمام کسانی که برای «نیل به آزادی، عدالت اجتماعی، استقرار موازین حقوق بشر و تحقق حاکمیت ملی» مبارزه می کنند. تنها حول محور این اصول اساسی است که گروه‌های مختلف می‌توانند اتفاق نظر داشته باشند، مهم التزام نظری و عملی به چنین اصولی است. اینکه جریان‌های مختلف درون جنبش این اصول اساسی یک نظام دموکراتیک را از چه متونی استخراج می‌کنند و چگونه توجیه می‌کنند اهمیت چندانی ندارد. شاید آقای موسوی از متون دینی به این استخراج برسد و دیگر گروه‌ها از سایر متون، از جمله «منشور بین المللی حقوق بشر». مهم این است که جریانهای مختلف درون جنبش بر سر این اصول اساسی به عنوان یک مخرج مشترک به توافق برسند».

این مقاله ادامه می‌دهد: «خواسته جدایی دین از سیاست در سطح کلان در برگیرنده استقلال متقابل نهادهای دینی و روحانی از حکومت است و نه به معنی عدم حضور دین در جامعه».

 نویسنده در بخش دیگری از مقاله‌اش به صراحت اسلام سیاسی را زیر سؤال برده و می‌نویسد: «با در نظر گرفتن تکثر گرایی جنبش سبز نمی‌توان از «اسلام سیاسی جنبش سبز» سخن گفت چرا که این تنها اعتقاد بخشی از جنبش است، هر چند که این بخش بزرگ باشد. این بخش می‌تواند در نهایت عملاً در «حوزه عمومی» با تشکیل احزاب دموکراتیک اسلامی شرکت کند و مبلغ چنین اسلام سیاسی‌ای باشد. ولی به هیچ وجه خواسته‌های این بخش نمی‌توانند جزء حداقل‌های مورد توافق تمام اعضای جنبش سبز قرار گیرند».

"کلمه" به دلایلی که حدس زدن آن سخت نیست، نگفته است که موضع موسوی در مقابل چنین ایده‌هایی چیست؟!

گفتنی است که ائتلاف اپوزیسیون روی یک نقطه، پیشنهاد «ریچارد هاس» مسئول شورای روابط خارجی آمریکا به سران فتنه و سایر گروههای ضد انقلاب بوده است. ریچارد هاس از این طرح خود با عنوان «ائتلاف سفید» یاد کرده و معتقد است نقطه ائتلاف باید براندازی جمهوری اسلامی ایران باشد تا همه گروههای مخالف جمهوری اسلامی ایران بتوانند در آن حضور داشته باشند. این طرح پیشنهاد جرج سوروس نیز بوده است که با موافقت سران فتنه و گروههای مدعی اصلاحات روبرو شد و در پی آن ائتلاف مدعیان اصلاحات با منافقین و بهایی‌ها و سلطنت طلبان و نیز همراهی و دنباله‌روی جریان فتنه از مدیریت بیرونی شکل گرفت.