قانون و بی قانونی سیاسی

قانون و بی قانونی سیاسی

این وبلاگ کاملاْ شخصی است که به نظرات نویسنده در مورد مسائل فرهنگی و سیاسی می پردازد(یادداشت های یک زن خانه دار فسایی)
قانون و بی قانونی سیاسی

قانون و بی قانونی سیاسی

این وبلاگ کاملاْ شخصی است که به نظرات نویسنده در مورد مسائل فرهنگی و سیاسی می پردازد(یادداشت های یک زن خانه دار فسایی)

پاسخ شهروند فسایی به جمیله کدیور


البته بگوییم ما فسایی ها جمیله کدیور را از خودمان نمی دانیم فسا او را عاق نموده است ...


با تشکر از پسین فسا

حقوق های نجومی


امام حسین علیه السلام در روز عاشورا به سپاه کوفه فرمود. آن حضرت وقتی دید که کلام حقش در دل سخت تر از سنگ کوفیان اثر نمی کند علت را این سخت دلی و عدم کرنش در برابر حق را لقمه های حرامی برشمرد که شکمهای کوفیان از آن پر شده بود: فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِکُمْ؛ شکمهایتان از حرام پر شده و بر قلبهایتان مُهر خورده است.(1) حداقلش این است؛ غذای آن چند روزی را که اینها در کربلا مستقر بودند عمر سعد به آنها می داد. او با کیسه های زر اموی یا تصرف حرام در بیت المال مسلمین غذا تهیه می کرد و در شکم اینها می ریخت لذا شکم همه از حرام پر بود و چون اینگونه بود هر وقت ولیّ خدا و امام عصرشان اراده می کرد که با اینها سخن بگوید سر و صدا می کردند و هلهله سر می دانند و حاضر نمی شدند تا به کلام آن حضرت گوش فرا دهند تا جایی که امام علیه السلام خطاب به آنها فرمود: وَیلَکُم مَا عَلَیکُم أن تَنصِتُوا إلَیَّ فَتَسمَعُوا قَولِی؛ چرا ساکت نمی شوید تا حرفم را بشنوید؟ اینجا بود که خود حضرت علت را بیان کرد و فرمود: فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ.


 

با این مقدمه میرویم برسر فیش های حقوقی میلیاردی آقایان، که وقتی فیش های حقوقی که حق ملت است را یک نفر تصاحب می کند نباید صدای رهبری را بشنود، ولی امر زمان باید هم بفرماید :  از ارشاد و سازمان‌های دولتی ناامیدم.

با این فیش های صفربالا رفته تا عرش اعلی باید هم برای پرداخت 45000 تومان یارانه ی مردم روز عزا و مصیبت عظمای آقایان باشد .

این فیش ها مهر شده بر دلهای برخی که نه صدای امامشان را بشنوند و نه حتی بفهمند که امامشان چه می گوید .

وقتی فیش های حقوقی به عرش رسید دیگر هرچه امام امت بگوید ما علیه آن موضع میگیریم و یک سخنرانی جدید بپا می کنیم .

با این پولها دیگر نمی توان به علی(ع) اقتدا کرد که از دنیای شما بسنده کرد به دو جامه فرسوده و دو قرص نان و فرمود درختی که در بیابان خشک رویَد، شاخه سختتر بُوَد و سبزه های خوش نما را پوست نازکتر و آتش افروخته تر و خاموشی آن دیرتر...

با این پول ها دیگر نمی توان بر سر دشمن فریاد کشید و پولهای بلوکه شده ی به ناحق مردم را  در بانک های آمریکا را بازپس گرفت ، مگر برای مردم فرق می کند که پولشان را کسی از جنس خودشان بدزدد یا دشمن استکباری؟!!! دزدی  دزدیست ، چه این بدزدد چه آن!

صفر های فیش های حقوقی تان میتواند یک شمشیر شود ، بر تن امام زمانت، می تواند یک نیزه باشد بر بدن امامت ، می تواند یک خنجر باشد بر گلوی امام و اهلبیت و یارانش ، حتی از این هم پیش تر می رود ، میتواند بعد از آن نعل تازه بر پای اسبها شود بر بدن امام زمانت ، شاید فراتر هم برود و آن اینکه پس از اینهمه خشونت می توان شادی کرد و به رقص و هلهله پرداخت و از این همه دنائت شاد بود .

پس مواظب خودتان و لقمه هایتان باشید .

 

 

 

 

پی نوشت ها:

(1) بحارالأنوار، ج45، ص8